Afgelopen dinsdag was het zover. De grote dag. Domenic zou (eindelijk) weer een PEG krijgen.
Alles ging beter dan de vorige keer.
De PAS-verpleegkundigen waren er.
De chirurg was er.
De (juiste) medicatie om te sederen was er.
De PEG-katheter was er.
Wij waren er.
Alles ging voorspoedig. De midazolan, waarmee Domenic gesedeerd zou worden, zouden we rectaal gaan geven. Maar omdat Domenic een neus-maagsonde had hebben we op het laatste moment besloten om de medicatie via de sonde te geven omdat hij van medicatie door de sonde zeker geen "nare ervaring" ging krijgen en rectale medicatie toch altijd iets vervelender is.
Hij reageerde goed op de medicatie en we konden al snel de chirurg erbij roepen om de wissel te doen.
De blaaskatheter ging er soepeltjes uit....
alleen kregen we de PEG-katheter er niet goed in.
Dit kwam omdat de blaaskatheter een CH10 had en de PEG-katheter een CH12 had. (En kleiner hadden ze helaas niet op voorraad. Die zijn ook erg moeilijk te krijgen)
Omdat Domenic alleen een "angstsedatie" had en geen "pijnsedatie" zou hij het oprekken van de fistel (een pijnlijke procedure) helemaal meemaken, wat betekent dat de angstsedatie geen meerwaarde meer zou hebben en er weer een pijntrauma bij zou komen.
De chirurg is toen een nieuwe blaaskatheter gaan halen en heeft deze geplaatst.
Na de plaatsing is papa Domenic gaan troosten en is mama met de chirurg en de PAS-verpleegkundigen gaan overleggen over een nieuw protocol waarbij de fistel opgerekt kan worden.
Over 2 weken komen we terug op de dagopname. Daar wordt 's ochtends emla geplakt op zijn handen/armen. Als de emla werkt dan gaan we naar de PICU. Daar zal de midazolan weer toegediend worden en als deze werkt wordt de emla verwijderd en gaan ze een infuur prikken.
Dit infuus gaat er voor zorgen dat er een diepere sedatie komt (vergelijkbaar met een narcose) waarbij Domenic helemaal zal gaan slapen.
Dan komt de chirurg erbij en zal hij de fistel oprekken en de katheter plaatsen.
In principe zou dit op de OK moeten gebeuren maar aangezien Domenic al paniekerig wordt als hij een OK-jasje ziet hebben we besloten om dit allemaal op de PICU te gaan doen.
Vooralsnog lijkt het erop dat het de volgende keer allemaal echt zal gaan lukken. Maar helaas betekent dit voor ons dat we weer moeten gaan wachten.
Fingers crossed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten