Kleine melding

Je kunt vanaf nu een mailtje krijgen als mama (of papa) een nieuwe update op mijn blog zet. Vul rechts-bovenin je emailadres is en druk op "submit".

That's all ;)

Boks,
Domenic

En even een andere achtergrond zodat alles beter te lezen is. :)

Voor de mobiele gebruikers werkt het iets anders.
Scroll naar onder. Klik op de "internetversie weergeven".
Daarna zie je de blog alsof je hem op de computer opent en kun je rechtsboven je emailadres ingeven.

A long long week

De chirurg is geweest en de datum voor operatie is bekend. Op donderdag 6 juni zal die gaan plaatsvinden. We moeten ook gaan overdenken hoe de operatie moet gaan plaatsvinden. Laposcopisch (via een kijkoperatie) of, heel ouderwets, met een snee waardoor ze direct (ipv via een microscoop) kunnen zien hoe ze de maagwand aan de buik moeten naaien. Het heeft allemaal voor- en nadelen... via een kijkoperatie heb je kleinere littekens die dus sneller verdwijnen dan een grote snee, maar er is dan toch een iets grotere kans op lekkage dan met een snee.

Maar we hebben gelukkig nog 5 dagen om daar over de denken en overleggen.

En we hebben weer een verhuizing achter de rug.

Aangezien er 2 ALTE's zijn binnengekomen hadden ze iedere monitorplek nodig dus nu zitten we weer aan de b-kant. Er is dus wat meer rust omdat we weer in een 2 persoonskamer zitten en ze gaan kijken of Domenic vanuit de b-kant naar ok kan gaan. Dit zou voor ons dan weer een verhuizing besparen.

Gelukkig zit er een kindje op onze kamer die ook een peg-ok heeft gehad dus het scheelt wel dat je met hetzelfde "ziektebeeld" op een kamer ligt. Je hebt op de eerste plaats al wat gespreksstof en de anders snapt wat je bedoeld als je ergens mee zit of als er iets voorvalt.

Bon, nu maar eens de kast weer opnieuw inruimen en uitmesten.

Voor het begin van het weekend een paar mooie foto's van deze opname.

Fijn weekend allemaal!!!!

Boks, Domenic.

Wachten

Goedemorgen allemaal!

Dag nummer 4 in het ziekenhuis.

Zondagavond leek het eventjes niet goed te gaan. Domenic had 39,9 koorts en voelde zich helemaal niet lekker. De kinderarts is geweest en kon verder niks raars vinden. Gelukkig was de koorts gisterochtend weer weg en, buiten een hoestje en snotneus, lijkt alles weer normaal te zijn. Gelukkig maar, want zolang hij koorts heeft wordt hij niet geopereerd.

Gistermiddag is de kinderarts/supervisor nog geweest en ze heeft gezegd dat Domenic goed genoeg kan draaien en rollen om niet meer aan de monitor te hoeven. Wel blijven we op de micu zitten in afwachting op de ok. Tenzij er natuurlijk een monitorplek nodig is, dan verhuizen we toch weer even naar de b-kant.

Domenic staat nu op de sub-spoedlijst. Dat betekent dat hij niet op de spoed-spoed staat en dus ook niet iedere ochtend nuchter hoeft te blijven "voor het geval dat", maar dat er iedere middag bekeken wordt welke plekken voor de volgende dag vrij zijn gekomen waar ze een spoedplekje kunnen inplannen. We krijgen dus een middag van tevoren te horen dat Domenic geopereerd gaat worden. De zaalarts gaat er vanuit dat er deze week en anders begin volgende week wel een plekje te vinden is.

Maar, uiteraard, is de peg-plaatsing geen standaard-ok in ons geval. Normaal kunnen ze namelijk via de slokdarm de peg plaatsen, maar aangezien bij Domenic een operatie aan de slokdarm heeft plaatsgevonden, moeten ze nu alles van buitenaf doen. Dit betekent dat er een extra sneetje in de buik gemaakt moet worden, van waaruit ze de peg plaatsen. Daarom zal de operatie waarschijnlijk ook iets langer duren en zal er dus een  extra wondje zijn.

Dus nu is het wachten tot we een chirurg gaan zien.

Medium Care

En dan zitten we weer op medium care aan de monitor. Alleen maar omdat Domenic vanmiddag niet lekker kon slapen op zijn rug en hij zich dus op zijn buik draaide.

Omdat hij nog geen 1 is moet hij dus volgens protocol aan de monitor.
Bij kinderen die zelf kunnen draaien willen ze nog wel eens een uitzondering maken maar dat kan alleen de supervisor doen. En aangezien het zondag is, is er geen supervisor aanwezig. Dus morgen wordt bepaald of we weer terug mogen naar de rustige kant van de kinderafdeling of niet.

En uiteraard heeft hij zich, sinds hij aan de monitor ligt, niet meer gedraaid.

Dat zul je altijd zien.. haha

Lekker rustig

  Zo. We zijn weer geland in het ziekenhuis. Vanochtend is de thuiszorg nog 1x moeten komen om de sonde terug te stoppen en ongeveer 1,5 uur later waren we klaar voor vertrek. Nadat we de kindjes bij een vriendinnetje hadden gebracht zijn we in de auto gestapt en naar Maastricht gereden. Eerst nog bij opa en oma mama's auto afgezet en opa's laptop opgehaald (tsja, mama wil toch bereikbaar blijven en iets te doen hebben) en toen met z'n drietjes in papa's auto naar het ziekenhuis.

We waren netjes op tijd daar. Vol verbazing zitten we dit keer niet op medium care maar in de andere gang (de "gewone" kinderafdeling dus). Normaal zou ik nog te jong zijn om op de gewone afdeling te zitten maar aangezien we hier alleen maar zitten in afwachting van ok en om de sonde onder controle te houden was het geen probleem. de medium care zit op dit moment namelijk nog helemaal vol.

Vanmiddag is de sonde ook nog 1x er tussenuit gepiept maar nu hebben ze de sonde zo goed vast geplakt dat deze, volgens mama, met de beste wil van de wereld nog niet eruit zou kunnen. Ze hebben hem met 3 soorten pleisters vast geplakt. Helemaal bovenop zelfs met een doorzichtige plastic pleister die je normaal altijd hebt als je geopereerd bent.

Sindsdien is de sonde er niet meer uit gekomen. Zelfs niet een klein stukje. Ik heb dus ook heel rustig en goed kunnen slapen.

Maar nu ben ik net wakker geworden en dan komt mama gelijk met zo'n vervelende zoutoplossing voor mijn neus dus ik ben nu heel zielig en moet heel veel huilen. Maar op mama's schoot is alles alweer heel snel vergeten.

Dikke knuffel en als mama meer weet dan zal ze snel iets schrijven!

Domenic

Spoedopname

Gisteren heeft de wijkverpleegkundige met de mdl-arts gebeld aangezien Domenic nog niet ingepland is voor ok. De mdl-arts vindt het langzamerhand ook veel en veel te lang duren en heeft besloten om Domenic op te nemen. Zaterdag om 2 uur worden we verwacht.

Zodra we opgenomen zijn kan de mdl-arts ook wat meer druk zetten en hopen we dat Domenic sneller geopereerd te worden.

Op dit moment ligt de sonde er dagelijks gemiddeld een keer of 4 uit en zijn er nog minstens 10 keer dat we de sonde moeten terugduwen. Helaas is er eerder da morgen geen plek vrij.

Ik ga nu verder met inpakken en genieten van mijn laatste dagje huis met de kids. :)

Xxxx

Hdhwidjrbw (= de groetjes van Domenic ;) )

Bij de chirurg

  Een dag later dan gepland hier dan toch de blog. Gisteren waren we helemaal op dus nu zit ik lekker met een kopje thee op de bank, hummeltje slaapt lekker op schoot, iets groter hummeltje ligt tegen me aan geplakt naar NickJr te kijken en de derde hummel, die nog ziek thuis is, ligt lekker op de andere bank (in zijn nieuwe Cars pyjama) ook naar NickJr te kijken.

Eens kijken of ik nu met wat hernieuwde energie een korte samenvatting van gisteren kan geven. ;)

Gisterochtend... druk druk gekkenhuis want de kids zouden naar tante Glenn toe gaan aangezien papa en ik met Domenic naar de chirurg moesten. Joshua en Collin bij papa in de auto, Thessa en Domenic bij mama in de auto. We reden de grens met België nog niet over (via de snelweg dan he) of het lampje van de benzine begon te knipperen. Dus ik met zweet in mijn handen heel erg hopen dat we het nog bij Glenn zouden redden. Papa had namelijk het geld bij zich want hij moest nog broodjes halen dus kon ik verder erg weinig.

Daarnaast hadden we niet eens tijd om te tanken want dan zouden we te laat in het ziekenhuis zijn.

Gelukkig hebben we het gered tot bij Glenn. Daar gewacht op papa, toen het stoeltje van Domenic gewisseld en als de wiedeweerga met z'n 3en naar het ziekenhuis. We waren precies op tijd.

Toen we bij de chirurg waren vond hij ook dat het geen doen was om constant die sonde weer terug te duwen of zelfs opnieuw inbrengen op het moment dat we niet op tijd waren met het terugduwen. Dus staat hij nu op de lijst voor ok en zorgt de chirurg ervoor dat hij over 2 of 3 weken ingepland is. Komende week kan niet meer aangezien die planning al vast staat en de mensen al een brief hebben gekregen dat ze op ok kunnen. Of de mensen die over 2 weken aan de beurt zijn ook al een brief hebben gekregen wist de chirurg nog niet te vertellen. Als het wel zo was dan wordt Domenic over 3 weken ingepland en als het nog niet zo was (wat hij verwacht) dan wordt Domenic over 2 weken ergens tussen gepland.

Er zit alleen 1 moeilijkheid bij de ok en dat is dat Domenic al een Nissen heeft gehad. Daardoor kunnen ze de peg niet op de "normale" manier (via de slokdarm) plaatsen. Dus zal de peg via de buitenkant van de buik naar binnen geplaatst moeten worden. Dit betekent dat er, naast het gaatje, ook een sneetje gemaakt moet worden. Dit betekent ook dat Domenic tijdens de ok geintubeerd moet worden. Dit kan voor hem na de ok wat keelklachten geven. Maar verder is het niet ingrijpender of moeilijker dan bij een "normale" ok.

Gelukkig konden we ook gelijk bij anesthesie langs zodat we daar niet nog een keer speciaal voor naar Maastricht hoefden te rijden. Daar hebben we wel even moeten wachten maar we waren allang blij dat we direct langs konden komen.

Daarna weer snel naar tante Glenn. Kindjes ophalen, auto tanken en weer terug naar huis. Want de wijkverpleegkundige zou ook nog langskomen. Toen ik was aan het tanken kwam ik erachter dat ik mijn huissleutel was vergeten. Gelukkig was papa, die nog even naar Beek moest om een formulier op te halen, ook weer snel thuis dus dat scheelde wel. 

Maar al met al was het toch een ontzettend  vermoeiende ochtend waardoor we beiden de rest van de dag helemaal nergens energie voor hadden.

Maar na een nacht (redelijk) goed slapen gaat het vandaag alweer beter. ;)

Zodra we meer weten omtrent de ok komt er weer een blog.

We'll keep you posted! :D

Pre-logopedie

Vanochtend met Domenic naar de intake van de pre-logopedie geweest.

Gelukkig ging dat allemaal goed en hebben we zelfs al een beetje kunnen oefenen met het geven van voeding via een lepeltje en via een bekertje.

Wonder boven wonder accepteerde Domenic het en ging het voor een eerste keer heel erg goed.

Vanmiddag helaas geen contact met de mdl-arts kunnen krijgen. Ze belde op toen de kids net uit school waren dus kon niet opnemen. Ze had ingesproken dat als het nodig was, we nog maar even naar de poli moesten bellen. .

Dat geprobeerd maar toen was ze in gesprek dus zou ze later terugbellen. .

Dit heeft ze gedaan maar toen kwamen de kids net uit het zwembad dus hadden we elkaar weer gemist. .

Aangezien het al na 5uur was konden we de poli niet meer bereiken en had ze ingesproken dat we dinsdag maar weer een nieuwe belafspraak moesten maken. Dus helaas nog geen antwoord op onze vragen. Maar dinsdag moeten we toch naar de chirurg dus dan lopen we wel even langs bij de poli.

Zonde, zo'n sonde

  Vandaag maar weer eens een update schrijven. De afgelopen week is namelijk nogal veel gebeurt.

Nadat de sonde heel lang, heel goed heeft gezeten begint hij sinds afgelopen weekend toch duidelijk voor problemen te zorgen.

Donderdag is de wijkverpleegkundige gekomen om de sonde van neusgat te wisselen. De decubitus-plek in zijn l-neusgat was op dat moment zelfs al een beetje aan het bloeden. Maar verder leek er nog niet zo veel aan de hand. Vervolgens is ze zowel vrijdag, zaterdag als zondag weer kunnen komen om de sonde in te brengen. Op zondag hebben we besloten om de sonde weer in zijn l-neusgat in te brengen want rechts begon de decubitus ook weer erger te worden.

Maandag ging wonderwel voorbij zonder sonde-problemen en dinsdag-ochtend zou de wijkverpleegkundige weer komen om te kijken of een wissel nodig zou zijn. De sonde zat nog goed. Het enige wat we hebben gedaan is de plaats in de neus een beetje aan te passen zodat het (nieuwe) wondje ook een beetje kon rusten.

Toen Roger de kindjes naar school ging brengen merkte ik dat Domenic zich niet zo lekker voelde. Ik pakte hem op schoot en hij begon te spugen. Op dat moment spuugde hij ook de sonde uit. Dus kon de wijkverpleegkundige weer terugkomen.

Aangezien hij woensdagochtend zijn sonde weer uit hoestte en proestte hadden we de wijkverpleegkundige weer gebeld. Op haar advies hebben we ook gelijk met het ziekenhuis gebeld. Gelukkig was de mdl-arts beschikbaar en toen Roger vertelde wat er gebeurde was er niet veel nodig om tot het besluit te komen dat Domenic een peg-sonde gaat krijgen. (voor meer informatie, kijk hier) Ze zou een verwijsbrief maken voor kinderchirurgie en er zou er spoed achter zetten zodat we snel aan de beurt zouden zijn.

Woensdag is de sonde in totaal 3x uitgevallen en vandaag maar liefst 5x.

Gelukkig hebben we vandaag al telefoon van het ziekenhuis ontvangen. Komende dinsdag hebben we een consult met de kinder-chirurg. Hij bekijkt dan de verwijzing van de mdl-arts en bepaalt dan samen met ons een stappenplan. Wanneer de operatie dan gaat zijn weten we nog niet precies.

We gaan dus weer drukke tijden tegemoet maar om eerlijk te zijn zijn we ook wel opgelucht. Om iedere keer de neussonde weer opnieuw te laten plaatsen is veel te belastend. Zowel voor de kleine als voor ons.

Persoonlijk hebben we trouwens ook het gevoel dat al die klachten waar Domenic last van heeft/had (slijm, onrust, etc) ook al voortekenen zijn (geweest) dat het lichaam de sonde is aan het afstoten. Maar dat zal de tijd uitwijzen.

Nu maar eerst de intake voor de pre-logopedie van morgen afwachten.

Afwijkende ontwikkeling

Vandaag is de fysiotherapie weer geweest.

Domenic sliep nog maar dat was geen probleem. Er moesten nog wat gegevens op de computer geregistreerd worden. In die tijd kon Domenic rustig wakker worden.

Vervolgens geoefend op de mat.

Op de buik liggen vind hij helemaal geweldig. Het draaien van buik naar rug en andersom gaat ook steeds vloeiender en langzaam komt hij (wel met hulp) ook in de zogenoemde "puppyhouding".

Alleen het zitten gaat nog erg moeilijk. Hij duikt naar zijn voetjes toe en blijft zo zitten tot hij het niet meer leuk vindt en begint te huilen. Soms probeert hij zich zo opzij te rollen tot hij weer op zijn rug ligt.

Als we alles bij elkaar optellen (de fysiotherapeut heeft daar een heel handig programmaatje voor op zijn computer staan) dan blijkt dat Domenic toch nog flink achter loopt in de ontwikkeling.

Dit komt met name door het zitten. Zuigelingen van 9 maanden oud moeten namelijk al zelfstandig kunnen zitten en zelfs al een min of meer zelfstandig kunnen staan (steunend aan een tafel ofzo).

Dat is dus ook het onderdeel waar wij ons de komende tijd op gaan concentreren.

Voor nu doet hij het in ieder geval goed dus wij zijn weer happy!

:D

en we zijn dus ook gelijk gaan oefenen met zitten!

Kort maar krachtig

We mogen naar huis!
De slikfoto was goed dus de nissen is nog intact en vannacht zagen ze ook niks raars.
Verder doet hij het nu goed en gaan we er vanuit dat het maar een eenmalig incident was.

Indien we ons zorgen maken moeten we zeker even terugbellen maar voor nu ziet het er allemaal nog goed uit.

Nu wachten op taxi papa ;)

Tot later allemaal!

Dikke knuffel,
Domenic

PICU - the day after

En de nacht is alweer zo goed als voorbij. Ik ben weer omgekleed, heb alle spulletjes ook weer klaargelegd zodat ze straks in het bedje weer mee naar de kinderafdeling kunnen.

Domenic slaapt nog. Maar het heeft wat gekost hoor. 

Hij is hier minstens net zo vaak wakker geweest als thuis en ook net zo paniekering. En op de momenten dat hij sliep was de monitor niks anders aan het doen dan piepen. Nu maar hopen dat dat een goed teken is en dat ze dus iets hebben kunnen registreren waar we iets mee kunnen.

Mama heeft vannacht dus maar weinig slaap gehad. Wel heb ik een gezellig gesprekje gehad met de nachtzuster. Ach ja, je moet toch wat he.

Nu is het wachten tot hij wakker wordt, van de monitor mag en de verpleging van de kinderafdeling komt. En dan begint weer een nieuwe dag.

Voor nu dus nog maar eventjes bezighouden op de telefoon en alvast wat berichtjes klaarzetten voor het moment dat we weer op internet mogen.

Later vandaag zal er waarschijnlijk nog wel een update komen.

Veel liefs!

PICU

Op het moment van schrijven is het nog 7 mei. Een uur geleden zijn we op de PICU (pediatric intensive care unit) aangekomen. Eerst hebben ze de ademhalingsmeter geplaatst. Dat is gewoon dat dingetje wat in de neus zit.

Daarna hebben ze een huidzuurstofmetertje geplaatst.  Dan doen ze 2 plakkertjes op de buik en op een van die plakkertjes wordt wat gel geplaatst en een of ander metertje gezet. Iedere paar uur moet dat van plekje gewisseld worden want anders verbrandt de huid. Daarom ook dat er een tweede plakkertje wordt geplaatst.

Vervolgens worden alle metertjes (die wat hij al had en die wat er net nog geplaatst zijn) aangesloten en moeten alle alarmen en meldingen worden afgesteld.  Dus nu kunnen we langzaam wachten tot Domenic slaapt.

Ik houd me bezig met een filmpje op de laptop en de telefoon (uiteraard op vliegtuigmodus) en lig al lekker op een opklapbed achter in de kamer.

De verpleegkundige is al een keer of wat komen kijken. Ben eens benieuwd of dit onderzoek iets oplevert.

Bon, welterusten voor nu!

Slikfoto

Vanmiddag om 3 uur heeft Domenic zijn slikfoto gehad. Gelukkig leek het erop dat de Nissen nog helemaal intact was. (Maar de foto's moeten eerst nog goed onderzocht worden voordat er een definitieve oordeel geveld wordt)

In ieder geval wordt er nog een tweede onderzoek gedaan. Dit gaat vannacht op de picu (kinder IC) gebeuren. Ze gaan de ademhaling registreren over de nacht om te kijken of ze daar iets vreemds bij vinden.

Morgenvroeg mogen we weer terug naar de afdeling en afhankelijk van de uitslagen horen we hoe het verder zal gaan.

En we zijn weer in het ziekenhuis

Kwart voor 10 ging de telefoon. De kinderarts van dienst met de vraag wat er nou precies allemaal van het weekend was voorgevallen.

Nu moet ik jullie even updaten van een week want we hadden na onze bedevaart niet meer bijgeschreven.

Maandag viel het ons op dat Domenic weer was aan het herkauwen (een van de symptomen die bij reflux hoorden). Omdat we er vanuit gingen dat dit kwam omdat de snelheid van de voeding wellicht iets te hoog stond hebben we de voeding een standje lager gezet en hebben we er niet echt meer op gelet.

Het slijm in zijn maagje bleef echter nog steeds (min of meer) gelijk dus woensdag toch maar even gebeld naar het ziekenhuis. 

Uiteindelijk woensdagavond teruggebeld geworden door een kinderarts van dienst die me erg betuttelend te woord stond en heel kort was in zijn mededeling. Met slijm in het maagje kan hij niet zoveel dus ik moest maar gewoon wachten tot de mdl-arts Domenic weer zou zien op het spreekuur (en dat is pas eind juli). Ik was dus zo verbijsterd door de mededeling (en met name door de toon) dat het telefoongesprek al beëindigd was voor dat ik er erg in had.

Dus donderdagochtend weer teruggebeld. Want als de mdl erop aandrong dat ik me moest melden als het slijm niet minder wordt dan wens ik niet door een of andere net-afgestudeerde afgescheept te worden met een "het zal wel niet zo erg zijn"... 

Gelukkig mochten we donderdagmiddag gelijk even op de poli komen. Daar heeft de mdl hem gezien en heeft hem kort nagekeken. Nadat ze tot de conclusie kwam dat de longen in ieder geval schoon waren maakte ze zich niet meer zo druk en vond ze dat het toch wel meeviel en dat het allemaal niet zo ernstig zou zijn. Dus ik weer (min of meer) opgelucht naar huis. 

Vrijdag had Domenic voor het eerst fysiotherapie. En daar kregen we te horen dat hij veel minder achter lag dan we verwacht hadden. Joepie!!! Waren wij even blij. ;) 

Maar dat was maar van korte duur. Ongeveer een uurtje na de fysiotherapie viel ons op dat Domenic weer erg blauw/grauw zag. Iets wat we herkennen van de tijd dat hij met enige regelmaat stopte met ademen. 

En van zaterdagnacht was het dus weer zover. Hij had weer een alte (apparent life threatening event) of apneu of hoe je het ook wilt noemen. Hij stopte in ieder geval weer met ademen.

Aangezien we het al eerder hadden meegemaakt was ik ook niet direct in paniek. Maar we begonnen ons wel zorgen te maken. Want één voor één zijn alle symptomen van voor de nissen-operatie weer terug aan het komen. Hij had namelijk ook alweer moeite met slikken. We horen namelijk dat hij bij tijd en wijlen probeert iets af te slikken. Nu had hij dat al langer van het slijm maar nu heeft hij er meer moeite mee. Het lijkt dus dat er weer voeding de slokdarm in loopt.

Dus zondagochtend toch maar even contact gezocht met de spoedeisende hulp en met de dienstdoende kinderarts afgesproken dat zij vanochtend in het ochtendoverleg even met de dienstdoende poli-arts zou bespreken dat Domenic vandaag op de spoedpoli kon komen.

Dus vandaar het telefoontje.

Ik de kinderarts van dienst in het kort bovenstaand verhaal verteld en ik kreeg van haar te horen dat we om half 2 op de poli konden komen. Onze mdl-arts zou dan nog even op de poli zijn (eigenlijk moest ze al onderweg zijn naar een of ander congres) en dan kon de kinderarts gelijk met haar overleggen en kon ze eventueel nog even zelf meekijken wat er nou precies was.

Dus wij om half 2 netjes op de poli verschenen. Nog voordat Domenic goed en wel gemeten en gewogen is geworden stond de kinderarts ons al op te wachten. Daar nog een keer het hele verhaal verteld (want het was een andere kinderarts als diegene die ik vanochtend aan de telefoon had) en vervolgens heeft hij Domenic nagekeken.

Hij vond niks raars, alleen was hem ook opgevallen dat, in de loop van het onderzoek, het gezicht van Domenic weer blauwig begon te zien.

Dus hij met de mdl gebeld en ze zou direct even langskomen.

Toen ze binnenkwam schrok ze best wel. Blijkbaar ziet Domenic er dus toch wel dusdanig slechter uit dan afgelopen donderdag (iets wat mij nog niet direct was opgevallen, maar ja, ik zie hem dan ook iedere dag) en na een kort overleg werd er besloten dat we toch maar weer opgenomen worden.

Morgen wordt hij op de spoedlijst gezet voor een slikfoto (dat wordt in de regel namelijk alleen op dinsdag gedaan) om te kijken of de nissen-operatie zijn werk nog doet of niet.

En na aanleiding van de uitslag daar van horen we meer.

Dus voor nu zitten we weer in de wachtstand (of in Domenic's geval.. de slaapstand).

Vanuit het ziekenhuis. Heel veel liefs allemaal!!!!!!