Over een zorgintensief gezin...

Wij (papa en mama) hebben elkaar lang geleden leren kennen. Papa was toen 11 en mama 12. We maakten beiden deel uit van dezelfde jongeren- en vriendengroep. Na mate de jaren verstreken raakten we steeds beter bevriend. Uiteindelijk is onder vriendschap over gegaan in een relatie. Na 1,5 jaar hadden we ons verloofd en een paar maanden na de verloving raakten we zwanger van Thessa. Papa was bijna afgestudeerd en mama was net begonnen met een studie. Papa is, na zijn afstuderen gaan werken, en ik deed nog verwoede pogingen om mijn studie af te gaan ronden. Een aantal jaren, verhuizingen en kinderen later heb ik mijn pogingen gestaakt en besloten me volledig op het moederschap te storten. Een keuze waarvan ik nu heel blij ben dat ik die heb gemaakt want ik kan me nu echt niet indenken dat ik, naast de zorg voor (met name) Collin en Domenic, ook nog een aantal dagen in de week op een school zou moeten werken.

Begrijp me niet verkeerd, ik zou het hartstikke leuk vinden om te doen, maar ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen.

Het kost me nu al minstens 3 dagen planning (en een auto, zo vol gevuld dat het lijkt alsof we een week gaan bivakkeren) om een dagje uit te kunnen gaan.

En dan heb ik het nog niet over iets "simpels" zoals boodschappen doen ofzo ;)


Maar ondanks alles...

Dit is mijn familie, mijn leven, en ik zou het voor geen goud op de wereld willen veranderen!