Heel drukke dagen

Zo, we hebben er weer een paar gehad hoor.... van die "zo-druk-dat-je-niet-eens-tijd-hebt-om-een-kop-koffie-te-drinken"-dagen.

Het begon allemaal vrij rustig. Zaterdag gingen we naar de Efteling. Hoewel we genoeg rust-momenten hadden is zo'n dagje pretpark alsnog erg intensief. 's Avonds zijn we bij opa en oma gaan logeren want op zondag ging Thessa haar 1e processie lopen. Eigenlijk zou Joshua mee lopen, maar hij is nog te klein voor de misdienaarskleren dus uiteindelijk is hij lekker bij mama gaan zitten in de bank en heeft hij met mama achter de processie aan gelopen.

met opa in de Efteling

mama, Domenic en Joshua wachten
tot de processie begint

Thessa staat klaar

's middags is papa met opa een heuvelland-tour gaan maken met het MOC (Maastrichtse Oltimer Club) en zijn ze 's avonds lekker gaan eten. De kinderen en ik zijn bij oma gebleven en hebben een lekker hang-dagje gemaakt. Collin was jarig maar hij vond dat helemaal niet leuk dus hebben we daar ook verder geen aandacht aan besteed. (Collin heeft er moeite mee dat hij nu 4 is en naar "school" moet als een grote jongen)

Toen werd het maandag en begon school weer. Thessa en Joshua naar school gebracht, Domenic bij ZigZag afgezet en vervolgens een hele waslijst die ik met Collin moest afwerken. Boodschappen, tanken, uitdeel-speeltjes inkopen voor Collin's verjaardagsfeestje en natuurlijk zorgen voor lunch. En nu had Collin zin in pizza, maar natuurlijk niet de pizza van de winkel waar we waren, maar uiteraard van een andere winkel. Dus daar ook nog even langs geweest.
Thuis lekker lunch voor Collin klaar gemaakt. Alle bel-afspraken nagelopen en toen was het alweer tijd om Thessa en Joshua uit school te halen.

Joshua was zo moe toen hij uit school kwam dat hij op de bank in slaap viel. Toen heb ik de zwemles voor die avond maar afgebeld en zijn de kids lekker op tijd naar bed gegaan.

Dinsdag was al helemaal een leuke.

Ik was al om half 7 opgestaan (dinsdag- en donderdag-ochtend zijn altijd druk omdat Collin al rond kwart voor 8 opgehaald wordt met de schoolbus), heb alle tussendoortjes en lunchpakketjes klaargemaakt en tegen die tijd waren Joshua en Collin al onder. Ik hen in hun kleren gewurmt (wat bij Collin ontzettend lastig gaat op het moment dat hij in de smiezen krijgt dat hij naar school moet), boterham gegeven en Thessa uit bed gerammeld. Toen kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat Domenic een poep-splosie heeft gehad. (hij had van het weekend peperkoek met melk gegeten en heeft zondag een stroopwafel van het aanrecht gejat en opgesmikkeld)
Het arme jong zat van boven tot onder helemaal vol. Zijn bed zat onder en alles. Dat verklaarde waarom hij al wakker was en ik hem ook al enkele minuten hoorde huilen. Dus Thessa uit bed gegooid en zich aan laten kleden en naar onder geroepen dat Joshua even het bad aan moest gaan zetten.

Toen Domenic uitgekleed en op mijn kamer uit de vieze was een hoeslaken gevist waar ik Domenic in kon wikkelen. Hem naar onder meegenomen en snel in het bad gestopt en gewassen. Ik had hem net uit bad gevist en een badponcho aan gedaan toen er aangebeld werd.

De bus!

Dat betekent dus dat ik het kinderstoeltje aan de chauffeuse geef, de tas en jas aan de chauffeuse geef en dan Collin van de bank moet tillen en in zijn kinderstoel zetten. Anders gaat hij niet mee. (het gewenningsproces duurt lang bij hem)

Ondertussen heb ik Domenic 2x (en vandaag dus in zijn badponcho) van de straat kunnen plukken en moet ik Collin nog troostende woorden toespreken.

(tot zover ons bus-ritueel)

Daarna moest ik Domenic aankleden, me ervan verzekeren dat alle tandjes gepoetst, alle haren gekamd en alle schoenen gevonden zijn, de voeding voor Domenic klaarmaken, alle documentatie die ik in het ziekenhuis nodig had bijeen rapen (die lag 's ochtends vroeg netjes op een stapeltje maar op een of andere manier kan ik ze alsnog kris-kras door de hele kamer bijeen zoeken) EN Domenic zijn beddengoed nog afhalen en in de was stoppen.

Uiteindelijk had ik deze ochtend de wedstrijd verloren en heb ik de kinderen om kwart voor 9 (een kwartier te laat dus) met de auto op school afgezet. Na de juiste mededelingen na te roepen (vergeet niet dat je moet overblijven, zeg tegen <mama van kind> dat ik nog bel/dat de afspraak goed is/<vul hier zelf iets in, ik hou van jullie, veel plezier!) weer terug de auto in gestapt en toen met Domenic doorgereden naar het ziekenhuis in Roermond.

Daar hadden we een afspraak bij de KNO-arts. Aangezien Domenic in Maastricht pas in september geopereerd kon worden hadden we via de zorgbemiddeling van CZ laten kijken of we ergens sneller terecht konden. Zo kwamen we in Roermond uit.

Na een snel consult bij de KNO-arts (die eveneens constateerde dat ze echt geen vocht achter de oortjes kon ontdekken en die ook schrok van de grootte van de keelamandelen) een afspraak bij de opname-balie gemaakt (10 juli is de operatie) en gelijk een afspraak voor de voorlichting gemaakt. Toen terug naar onder, naar de betaalautomaat. Om daar tot de ontdekking te komen dat je pinpas niet (zoals gedacht) in je portemonnee zit. Uiteindelijk iemand gevonden die mij kon helpen en toch kunnen uitrijden. Toen terug naar huis gereden, daar mijn pinpas opgehaald, de auto getankt en toen tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk nog helemaal niks heb gegeten of gedronken. Dus doorgereden naar meneer McD.

In de wachtkamer van de dokter

een bijna-selfie ;)

eerste kennismaking met "krokodil met kiespijn"

wat toch een beetje tegen lijkt te vallen

en wat hij uiteindelijk...

toch gewoon....

heel eng blijkt te vinden.

een mooie sticker gekregen bij de dokter

Daar een snelle hap gepakt en toen doorgereden naar Hoensbroek. Ik had Collin namelijk beloofd dat ik hem zou gaan ophalen als ik daar de kans voor zou krijgen.

Onderweg van Hoensbroek naar huis viel Collin in slaap dus ik had hem heel lief op de bank neergelegd, heb vervolgens Domenic in de draagzak gegespt en ben even snel Thessa en Joshua uit school gaan halen....

waar Thessa vervolgens heel boos was toen ik niet mee ging in haar idee om 's middags naar de Berenbosch speeltuin te gaan. Uiteindelijk nam ze genoegen met spelen op de computer.

Ik was doodop. De kinderen waren lekker tv aan het kijken, ik heb via internet eten besteld en ben op de bank gaan liggen wachten tot papa thuis kwam. Gelukkig kwam hij voor dat het eten er was want ik weet niet of ik de bel gehoord zou hebben.

Papa heeft gezorgd dat iedereen te eten had en heeft alle kindjes vervolgens naar bed gebracht. Toen ben ik ook naar bed gegaan en ben ik zo goed als direct in slaap gevallen.


Is de dag dus toch nog gekomen dat ik heb verloren van mijn werkschema. ;)

Gelukkig viel het vandaag dan redelijk mee.
Vanochtend (goddank) een thuiswerkende papa,  de kids naar school gebracht, vervolgens om 9u logopedie, daarna moest ik om half 11 bij Kentalis zijn voor de open dag (ik had me ingeschreven voor een workshop), om half 1 weer op school zijn en met Thessa naar de psycholoog voor een intake. Toen een vriendje van Thessa opgehaald want die zou komen spelen en daarna thuis de woonkamer en keuken een beetje geprobeerd aan kant te krijgen voordat het tijd was voor het avondeten.

Na het avondeten nog even met de kindjes naar de speeltuin en daarna het vriendje weer (heel sportief met de bakfiets) naar huis gebracht.

En nu... nu schrijf ik deze blog en ben ik eigenlijk alweer blij als ik naar bed toe kan. Hoewel er nog een hele stapel (mn administratief) werk ligt te wachten.... ach ja, dat ligt er morgen nog.


Fijne avond!

praten, brabbelen en gebaren

Zo.. Collin zit nu al een week op school. Hij vindt het nog erg wennen en hij antwoord nog steevast "nee" als je vraagt of het leuk was op school. Hij heeft het daar wel erg naar zijn zin maar moet toch nog echt wennen.

Zo vertelt hij regelmatig in de klas dat hij verdwaald is en dat hij naar papa en mama moet. Maar met een beetje afleiding doet hij daarna gelukkig weer vrolijk mee met de rest. Hij heeft op zijn 2e schooldag gelijk geknutselt voor vaderdag. Dat scheelde voor mij weer, want zo hoefde ik niet nog snel iets te bedenken ;)

vaderdagcadeautjes!

het praten met gebaren begint nu langzaam op gang te komen. Thessa probeert al regelmatig iets uit en Joshua doet dan maar al te graag mee. Collin praat zelf ook al af en toe met gebaren (met name om aan te geven als hij wilt eten en/of drinken) en ik begin er ook steeds meer aan te denken om mijn handen te gebruiken.

Papa zit volgens mij nog een beetje in zijn "denial"-fase. Hij is vooral heel druk bezig met werken ;)

En of Domenic het al iets vindt? Geen idee. De dvd's vindt hij prachtig maar echt actief meedoen (of reageren op wat wij doen) is er nog niet bij... hij zal (net zoals papa) nog wel even tijd nodig hebben. :)

Kort maar krachtig!

Fijne avond allemaal.

KNO-arts, Kentalis en weer een stapje verder

Zo, na een week van afwezigheid is er weer heel wat te melden.

Vorige week maandag zouden we de uitslag krijgen van het audio-onderzoek van Domenic. Dus ik ben met Domenic netjes op tijd op de afspraak, krijg ik te horen "mevrouw, u bent een dag te vroeg. Morgen heeft u pas de afspraak"... Dus Domenic en ik weer onverrichter zake weer terug naar huis. Alhoewel. We hadden gepland dat we toch in het ziekenhuis zouden zijn, dus zijn we even op verrassings-bezoek geweest bij Domenic zijn peetouders. Die hadden we ook al een tijdje niet meer gezien dus dat werd wel weer eens tijd.

Gelukkig hadden ze wat tijd voor ons en hebben we daar gezellig een uurtje kunnen kletsen (en in Domenic's geval rondwandelen en tafelkleed slopen ;) ).

Daarna weer snel terug want papa had nog een afspraak.

Dus dinsdag reden Domenic en ik weer naar Maastricht. Daar had de KNO-arts helaas niet zo veel goeds te melden. Domenic heeft toch last van licht tot matig gehoorverlies. De eerste stap die ze in zo'n geval ondernemen is het zetten van buisjes. En omdat de neusamandel toch verwijderd moet worden is het een kleine moeite om de buisjes in een weg door te plaatsen. Wel had ze ons al gewaarschuwd dat buisjes geen garantie zijn voor een beter gehoor. Ze heeft ons geadviseerd om in ieder geval al te beginnen met NmG (Nederlands met Gebaren). Op die manier kunnen we in ieder geval een poging doen om de achterstand in zijn taalontwikkeling te beperken.

Voorlopig zien onze dagen er dus zo uit:

En vrijdag mogen we bellen voor een OK-datum voor amandel en buisjes. Omdat Domenic in ieder geval opgenomen wordt vallen wij niet onder de "reguliere" groep en is er dus ook geen wachtlijst. Er moet gewoon een OK en een KNO-arts beschikbaar zijn.

Daarnaast hebben we ook positief nieuws te vermelden. Afgelopen woensdag kregen we een brief in de bus dat we vandaag op gesprek bij Kentalis mogen komen. Dit is bedoeld om uitleg te geven wat Kentalis voor ons kan betekenen en wat wij van Kentalis verwachten. We hebben een korte rondleiding gehad en er is uitgelegd hoe het er bij hen allemaal aan toe gaat. Daarna hadden ze de grootste verrassing voor ons. Collin mag vanaf komende dinsdag al komen!

Collin heeft er zelf een beetje gemengde gevoelens over (hij wil niet naar een nieuwe school want daar is hij "beetje klein voor" en hij heeft al een school bij mevrouw Jeannet) maar hij heeft zich daar ontzettend geamuseerd in dat uur dat we daar waren.

Dat betekent dus ook voor papa en mama dat we dus snel moeten zorgen voor een nieuwe rugtas, boterhammentrommel en fruitbakje!
En dat betekent ook dat we onverwachts heel snel ons afscheid bij mevrouw Jeannet (de logopediste) hebben. Komende donderdag zal daar namelijk onze laatste "les" zijn. Ik heb het Jeannet wel al verteld maar ik heb het nog niet over mijn hart kunnen verkrijgen om het aan Collin te vertellen. Hij is zo aan haar gehecht.

Mama is nu vooral druk bezig om alle nieuwe informatie te verwerken maar dat zal de komende dagen nog wel in zinken.

Fijne avond allemaal!