De operatie - deel 2

Klik hier voor deel 1.

Om 9.45 werd het "billendrankje" ingespoten en al snel merkten we dat de pre-medicatie bij meneer werkte. Gelukkig vond hij, toen hij eenmaal high was, het niet erg om een OK-jasje aan te doen. Dat is toch net iets warmer dan alleen maar een luier. Zeker omdat hij zijn deken al snel niet meer wilde.

Voor het billendrankje

5 minuten later

En zo is hij onder de invloed van dormicum

(linkjes naar de filmpjes als je ze niet kunt bekijken: https://youtu.be/xTYfQxaV4JY, https://youtu.be/qMRM95uvu2E, https://youtu.be/IGhv1Fd2Ho8)

En om 10.45 (ongeveer) waren we aan de beurt om naar de OK te gaan. Ik moet zeggen dat het me 100% meeviel hoe Domenic het oppikte. Als ik het vergelijk met de laatste operatie die hij een jaar eerder had (toen/daar vonden ze het onzin om pre-medicatie te doen voor zo'n kleine ingreep) ging dit heel goed.

We kwamen rustig de operatiekamer in (hij mocht zijn knuffel en dekentje meenemen) en we hebben een beetje met het mondkapje gespeeld en toen hij uiteindelijk de "ballon ging opblazen" en ze het kapje wat dichter op zijn gezicht duwde raakte hij pas in paniek. (Voorheen raakte hij al in paniek op het moment dat hij mij in het smurfenpak zag).

Het enige jammere vind ik dat ze niet helemaal hebben geluisterd naar wat de anesthesist in het dossier heeft gezet. Normaal doen ze bij Domenic (om de paniek tot een minimum te beperken) de narcose direct vol open zetten en niet langzaam opvoeren. Dat deden ze dit keer dus wel waardoor Domenic toch in paniek onder narcose is gekomen. Hierdoor is hij ook in paniek uit de narcose geraakt. Dit had voorkomen kunnen worden als ze de narcose direct open hadden gezet.

Maar over het algemeen moet ik zeggen dat het ontzettend goed gegaan is.

Toen ik hem, na de narcose eenmaal rustig had gekregen heeft hij nog goed zijn roes kunnen uitslapen op de recovery. Hij heeft op de recovery nog 1x extra medicatie gehad en na een klein 1,5 uurtje mochten we terug naar het dagcentrum.

Daar heeft hij nog heel lang geslapen en heeft hij nog veel geklaagd over pijn.

De chirurg was op de recovery al langs gekomen en heeft verteld dat er geen abces zat maar dat zijn maagje nog een open verbinding met buiten had. Ze hebben dus alle lagen van elkaar af gehaald (de maagwand was gedeeltelijk tegen de spieren en huidlaag aan gehecht om de insteek te kunnen maken toen ze de PEG plaatsten) en hebben de maagwand weer netjes aaneen gehecht, de spieren weer netjes gehecht en de huidlaag ook weer netjes gehecht.

Ik kan me daarbij ook heel goed voorstellen dat dit erg veel pijn doet. ;)

Met heel veel pijn en moeite kregen we een waterijsje naar binnen.

Toen hij uiteindelijk 's middags op het dagcentrum nog een extra pijnstilling had gekregen ging hij ook weer goed drinken en mochten we, na nog een middagslaapje, weer terug naar huis.

Of ja... naar huis?

Mama moest nog even iets halen bij opa en oma en dat was maar goed ook. Vanaf het moment dat ik hem in zijn stoeltje gespte tot aan het moment dat hij (op de hoek bij opa en oma) weer in slaap viel heeft hij alleen maar gegild van de pijn.

We hebben toen naar papa gebeld of hij misschien met iedereen naar opa en oma wilde komen zodat we met z'n allen naar huis konden en Domenic dan bij mama op schoot kon zitten. Het mag natuurlijk niet maar ik denk dat we een grotere kans hadden op een ongeluk als Domenic de hele weg gillend in de auto had gezeten.

's avonds heeft hij lekker bij ons op de slaapkamer gelegen. Hij moest nog met enige regelmaat zijn pijnstilling hebben. ;)

Een paar dagen later konden we nog even terug naar de chirurg gaan want het leek erop dat zijn wondje ontstoken was. Gelukkig viel dit mee en met 2 maal daags goed schoonspoelen en binnen blijven tot de wond droog was heeft het zich goed gehouden.

Gisteren is hij weer voor het eerst naar school gegaan dus nu is hij weer officieel "beter". :D

En zo revalideren we hier in huis:

  

bij mama in de nek!

Daarnaast ook nog goed nieuws... In de tussentijd heeft Domenic weer een fysiotherapeutisch onderzoek gehad omdat hij tot nu toe achter lag in de lichamelijke ontwikkeling. Dit heeft hij nu helemaal ingehaald. Hij ligt zeer goed op 1 lijn met leeftijdsgenootjes.

Weer een specialisatie die we kunnen afsluiten!