Kwart voor 10 ging de telefoon. De kinderarts van dienst met de vraag wat er nou precies allemaal van het weekend was voorgevallen.
Nu moet ik jullie even updaten van een week want we hadden na onze bedevaart niet meer bijgeschreven.
Maandag viel het ons op dat Domenic weer was aan het herkauwen (een van de symptomen die bij reflux hoorden). Omdat we er vanuit gingen dat dit kwam omdat de snelheid van de voeding wellicht iets te hoog stond hebben we de voeding een standje lager gezet en hebben we er niet echt meer op gelet.
Het slijm in zijn maagje bleef echter nog steeds (min of meer) gelijk dus woensdag toch maar even gebeld naar het ziekenhuis.
Uiteindelijk woensdagavond teruggebeld geworden door een kinderarts van dienst die me erg betuttelend te woord stond en heel kort was in zijn mededeling. Met slijm in het maagje kan hij niet zoveel dus ik moest maar gewoon wachten tot de mdl-arts Domenic weer zou zien op het spreekuur (en dat is pas eind juli). Ik was dus zo verbijsterd door de mededeling (en met name door de toon) dat het telefoongesprek al beëindigd was voor dat ik er erg in had.
Dus donderdagochtend weer teruggebeld. Want als de mdl erop aandrong dat ik me moest melden als het slijm niet minder wordt dan wens ik niet door een of andere net-afgestudeerde afgescheept te worden met een "het zal wel niet zo erg zijn"...
Gelukkig mochten we donderdagmiddag gelijk even op de poli komen. Daar heeft de mdl hem gezien en heeft hem kort nagekeken. Nadat ze tot de conclusie kwam dat de longen in ieder geval schoon waren maakte ze zich niet meer zo druk en vond ze dat het toch wel meeviel en dat het allemaal niet zo ernstig zou zijn. Dus ik weer (min of meer) opgelucht naar huis.
Vrijdag had Domenic voor het eerst fysiotherapie. En daar kregen we te horen dat hij veel minder achter lag dan we verwacht hadden. Joepie!!! Waren wij even blij. ;)
Maar dat was maar van korte duur. Ongeveer een uurtje na de fysiotherapie viel ons op dat Domenic weer erg blauw/grauw zag. Iets wat we herkennen van de tijd dat hij met enige regelmaat stopte met ademen.
En van zaterdagnacht was het dus weer zover. Hij had weer een alte (apparent life threatening event) of apneu of hoe je het ook wilt noemen. Hij stopte in ieder geval weer met ademen.
Aangezien we het al eerder hadden meegemaakt was ik ook niet direct in paniek. Maar we begonnen ons wel zorgen te maken. Want één voor één zijn alle symptomen van voor de nissen-operatie weer terug aan het komen. Hij had namelijk ook alweer moeite met slikken. We horen namelijk dat hij bij tijd en wijlen probeert iets af te slikken. Nu had hij dat al langer van het slijm maar nu heeft hij er meer moeite mee. Het lijkt dus dat er weer voeding de slokdarm in loopt.
Dus zondagochtend toch maar even contact gezocht met de spoedeisende hulp en met de dienstdoende kinderarts afgesproken dat zij vanochtend in het ochtendoverleg even met de dienstdoende poli-arts zou bespreken dat Domenic vandaag op de spoedpoli kon komen.
Dus vandaar het telefoontje.
Ik de kinderarts van dienst in het kort bovenstaand verhaal verteld en ik kreeg van haar te horen dat we om half 2 op de poli konden komen. Onze mdl-arts zou dan nog even op de poli zijn (eigenlijk moest ze al onderweg zijn naar een of ander congres) en dan kon de kinderarts gelijk met haar overleggen en kon ze eventueel nog even zelf meekijken wat er nou precies was.
Dus wij om half 2 netjes op de poli verschenen. Nog voordat Domenic goed en wel gemeten en gewogen is geworden stond de kinderarts ons al op te wachten. Daar nog een keer het hele verhaal verteld (want het was een andere kinderarts als diegene die ik vanochtend aan de telefoon had) en vervolgens heeft hij Domenic nagekeken.
Hij vond niks raars, alleen was hem ook opgevallen dat, in de loop van het onderzoek, het gezicht van Domenic weer blauwig begon te zien.
Dus hij met de mdl gebeld en ze zou direct even langskomen.
Toen ze binnenkwam schrok ze best wel. Blijkbaar ziet Domenic er dus toch wel dusdanig slechter uit dan afgelopen donderdag (iets wat mij nog niet direct was opgevallen, maar ja, ik zie hem dan ook iedere dag) en na een kort overleg werd er besloten dat we toch maar weer opgenomen worden.
Morgen wordt hij op de spoedlijst gezet voor een slikfoto (dat wordt in de regel namelijk alleen op dinsdag gedaan) om te kijken of de nissen-operatie zijn werk nog doet of niet.
En na aanleiding van de uitslag daar van horen we meer.
Dus voor nu zitten we weer in de wachtstand (of in Domenic's geval.. de slaapstand).
Vanuit het ziekenhuis. Heel veel liefs allemaal!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten