Operatiedag

Vandaag is de operatie dan eindelijk geweest.

Vanochtend is Domenic nog lekker vrolijk naar het babyuurtje geweest en in die tijd zijn we ff boodschappen gaan doen en is opa gekomen om de kids op te vangen vandaag. Dat vonden Roger en ik erg tof. Zeker omdat oma natuurlijk nog erg is aan het herstellen van haar eigen ziekenhuisopname.

Daarna zijn we bij Domenic gaan wachten tot hij werd opgeroepen om naar de ok te gaan. 

 Rond half 1 mochten we hem dan eindelijk gaan klaarmaken. Kleertjes uit, jasje aan, bedje leeg, luier verschonen en de pre-medicatie erin.

Normaal doen ze op zo'n jonge leeftijd liever nog geen pre-medicatie maar omdat hij al vaker is geopereerd (en dus weet wat er staat te komen) EN omdat hij zich daar nu tegen kan verweren was het wel van belang dat hij pre-medicatie kreeg.

Hij werd er in ieder geval erg lollig van ;)

(sorry papa, nu kan toch iedereen hem zien :D)

Papa is voor de verandering vandaag met hem mee naar ok gelopen. Ik heb buiten zitten wachten en toevallig kwam de diëtiste langs. Dus heb ik gelijk de dingen besproken die ik met haar wilde bespreken. Ze gaat nakijken wat de mogelijkheden zijn voor een andere pomp en andere button en laat mij dan iets weten. Ik moet sowieso navraag doen bij de chirurg en/of mdl-arts of we ev. voor een andere button mogen gaan maar ik wil eerst weten of het überhaupt mogelijk is.

De operatie heeft lang geduurd (we konden om kwart na 4 naar de recovery) maar vooralsnog zijn we positief.

Slapen bij mam op de recovery want het bed is lang niet zo prettig

Ik zal zo goed als mogelijk uitleggen wat ik van het verhaal van de chirurg heb begrepen, maar morgen komen ze het nog eens goed uitleggen, dus sorry als ik het niet helemaal correct heb.

Ze hebben de operatie gewoon laparoscopisch kunnen doen dus dat is al heel prettig. Ze hebben dus geen grote wond hoeven te maken. Ze schrokken wel enigszins toen ze konden kijken want er waren veel verklevingen in het lichaam. En door die verklevingen drukte de lever zodanig tegen de maag aan dat de maag platgedrukt werd. Hierdoor kon de maag dus heel weinig voeding binnen houden en werd alles wat te veel was weer uitgebraakt. (En dat werd hoe langer hoe erger want verklevingen ontstaan ook niet van de een op de andere minuut)

Ze hebben 4 sneetjes gemaakt, (ongeveer?) op dezelfde plaats als de 1e keer.

Ze hebben de duodenumsonde gewoon laten zitten want dan kunnen we eerder beginnen met het starten van de voeding. Als alles dan goed gaat kunnen we weer langzaam gaan proberen om de voeding via de button te laten lopen. Dit kan echter nog even duren, maar voor het zelfde geld kan het ook heel snel gaan.

Domenic is al een paar keer wakker geweest maar over het algemeen slaapt hij heel rustig en lijkt hij vrij weinig pijn te hebben. Hij slaapt zelfs al op zijn buik. Hij krijgt preventief paracetamol (4x per dag) en mag 3x per dag nog tramal indien dat nodig is. 

Het is nu kwart voor negen en we zijn de voeding alweer heel rustig gestart (20ml/u). Nu maar even afwachten hoe hij erop gaat reageren.

We gaan het zien.

Welterusten!

Lekker slapend op de recovery